Łąka

Nagimi stopami stąpam po łące

Każdy kwiat uśmiecha się do mnie inna barwą

Trawa łagodnie dotyka mojej skóry

Jestem tu tylko Ja, łąka i wiatr

Niesie ze sobą potoki ciepłego tlenu

Który uderza we mnie swoimi cudownymi falami

I wprawia w zadowolenie

Jestem szczęśliwy. Jednak…

Wraz z ciepłym wiatrem nadlatuje iskra…

Lekko tylko musnął suchego źdźbła trawy

Które zatliło się ogniem…

Wesoły płomień… Piękny… I coraz większy….

Kolejne zielone skrawki stają się czarnym popiołem

Całą łąka jest już ogniem… Ja razem z nią…

Deszcz Zbawicielu, stał się deszcz

Pora zasadzić łąkę na nowo…

Autor: Tomasz Sławiński